Weer thuis!!

Hoi luitjes!

Ten eerste: ik heb alle respect voor jullie, want wat is het koud hier!!! We zijn weer thuis, sinds vrijdagmiddag. Hierover straks meer, ga eerst nog even het laatste weekje in Aussie met jullie doornemen... J

De laatste keer dat ik geschreven heb, stonden we op het punt naar Hervey Bay te vertrekken. De treinreis was zwaar, maar we werden in Hervey Bay gelijk getrakteerd op stralend en warm weer!
Zaterdag stond in het teken van Fraser Island; het grootste zandeiland van de wereld! We werden 's ochtends vroeg opgehaald en na een boottochtje van 45 minuten kwamen we op Fraser Island aan. In een heuse 4WD-bus sjeesden we over de zandpaden op het eiland. Wat is het daar mooi!!!! Van droge moerassen tot tropische regenwouden. Het was een super leuke dag; met crossen over de stranden, een heel oud scheepswrak bezichtigen, lopen door een enorm heldere kreek en lekker zwemmen in een mega mooi meer waarvan je het zand als scrub kan gebruiken!
Zondag werd Bas 26 jaar, wat natuurlijk gevierd moest worden. Omdat we deze dag ook weer verder gingen (deze keer naar onze laatste bestemming), heb ik maar in de trein gezongen en hebben we daarna een lekker gebakje gegeten. Het appelgebak blijft trouwens in Nederland toch echt het lekkerst! Rond 16.00 uur kwamen we in Brisbane aan. Ik was blij dat ik vanaf dat moment de (enorm langzame) trein voorlopig kon laten voor wat het was. De treinen in Australië rijden namelijk gemiddeld maar zo'n 70 km/u!
Ons hostel in Brisbane was erg gezellig en knus. Ook al hadden we weer een kamer die niet groter was dan 3 bij 4 meter, er hing al een schilderijtje, we hadden weer eens een raam en de muren waren in een gezellig kleurtje geschilderd! Na wat boodschappen te hebben gedaan bij Woollies, zijn we zondagavond uit eten geweest in ChinaTown.
Maandag was het super mooi weer, dus besloten we lekker een dagje aan Southbank te gaan liggen! Dit is het soort namaakstrand in Brisbane waar ik tijdens het weekendje Brisbane met Lara ook al geweest was! Nog even aan onze laatste teint gewerkt, want ja, we moeten natuurlijk wel een beetje bruin terugkomen in Nederland!
Dinsdag was een super dag! We zijn naar een soort wildlife park geweest, waar alle typische Australische dieren te zien waren. Naast krokodillen, slangen en loslopende leguanen (waar ik dus echt kei, maar dan ook kei bang voor was), konden we koala's zien en aaien en kangoeroes voeren!!! Het zien van de koala's was hier al super, want ze waren eindelijk eens wakker. Maar het voeren van kangoeroes was dus echt het einde!! In het begin een beetje bang en onwennig, want zo'n kangaroe kan toch best groot zijn (de persoon die het voer in de handen had moest namelijk op zijn knieën zitten), later werd het steeds leuker. Al kon je af en toe het kwijl van je handen schudden... Jakkie!
Helemaal onder de indruk zijn we weer terug gegaan richting het hostel, waar we 's avonds lekker gekookt hadden!
Woensdag zijn we gaan winkelen. Niet dat we nu nog zoveel te besteden hadden, maar konden natuurlijk niet met lege handen in Nederland aankomen. De souvenirzoektocht was bij deze dus geopend! Na een middag shoppen liepen we met behoorlijk wat tasjes weer terug richting ons "paleisje". Voor mezelf had ik een didgeridoo gekocht. Ik beloof jullie bij deze dat ik een concert geef als ik het helemaal onder de knie heb... ;)
En tja, toen was het donderdag 1 maart... Snik snik en joepie joepie: we gaan weer naar huis! Inderdaad, met een dubbel gevoel stapte ik om 8.30 uur het vliegtuig in voor het eerste deel van de reis: ruim 10 uur vliegen naar Seoul. En wat doe je tijdens die reis? Je kunt zo ongeveer maar op één manier blijven zitten omdat de vliegtuigstoelen en de beenruimte op Koreaanse mensen-maten zijn gemaakt. Ik had wel even geslapen, waar ik, toen ik wakker werd, al gauw spijt van had want ik had een mega zere nek, rug en benen. Gelukkig kregen we toen ons eten, ik had ondertussen wel honger gekregen. Op het moment dat de stewardess kwam vragen welk van de twee menu’s we zouden willen, schoot het me ineens weer te binnen wat een ranzig voedsel we zouden krijgen. Dus Bas en ik zaten elkaar aan te kijken wat we ermee zouden doen. We besloten te stap toch maar de maken, “genoten” van de droge rijst met een beetje sambal, lieten de rest van de maaltijd maar voor wat het was…Door dat hele kleine beetje sambal wisten we niet hoe snel we ons water moesten drinken; we stonden zo ongeveer al in lichterlaaie!! Grappig detail: de Koreaan die naast me zat had zijn hele tube erbij gedaan en zat het zonder blikken of blozen zo naar binnen te werken…
Na het spelen van een hoop spelletjes, elkaar te hebben zitten kwallen en nog een filmpje te hebben gekeken, kwamen we om 19.00 uur dan eindelijk aan in het koude Seoul! Nadat we onze bagage hadden gekregen (thank God dat dat niet zo lang duurde), zijn we werkelijk naar de Mac gerend! Met onze laatste energie hebben we een menuutje besteld, waarvan we niet eens wisten wat. Alles stond er namelijk in het Koreaans, wat ik helaas nog niet zo goed onder de knie heb…
Een uurtje later zaten we in het busje dat ons naar het hotel zou brengen. Door een heuse piccolo werden onze koffers naar de kamer gebracht; wat een luxe! De kamer was ook super, we hadden zelfs een tv en een bad! Ja ja, na alle hostels van afgelopen weken, kun je van de kleine dingen al gauw blij worden! Ik heb dan ook optimaal gebruik gemaakt van het bad. Helaas was dit ook weer op Koreaanse maten gemaakt, dus moest we wel een beetje vouwen… J
Na een heerlijke nacht, waren we zo “blij” dat we de volgende dag wéér een vluchtje in het vliegtuig maken. Deze keer was dan toch echt de eindbestemming Amsterdam! We zouden er bijna zijn! Deze keer hadden we ons beter voorbereid op de vlucht door een broodje bij Subway te halen. Deze keer dus geen hongerig maagje… Aangezien we ook maar met 80 mensen in het vliegtuig zaten, kon ik lekker languit gaan slapen!
En toen kwam Nederland in zicht! Toch wel een beetje zenuwachtig om iedereen weer te zien verliet ik even voor 15.00 uur het vliegtuig. Ook hier weer beladen door het koude weer, wat de pret niet kon drukken. Nadat we eventjes hadden moeten wachten op de bagage, konden we eindelijk de aankomsthal binnen lopen, waar papa, mama, oma, opa en tante Marijke op mij stonden te wachten. Geweldig om iedereen weer te zien, kon het gelukkig ook nog droog houden. Na een drankje gingen we richting Vlijmen. Onderweg kregen we toch wel honger, dus gingen we bij een willekeurig restaurant wat eten. Dacht ik…. Want komen we bij dat restaurant aan, zit Nicole daar in eens! Wat een verrassing! Echt heel leuk! Na een echte Hollandse biefstuk met pepersaus zijn we naar huis gereden. Ik was blij om Toine, Elles en Djovi ook weer te zien. Toen ik naar binnen liep kon ik mijn ogen niet geloven: stond het huis vol met al mijn vriendinnen! En jawel, daar kwamen dan toch de traantjes! Nog een verrassing! Ik durfde al bijna nergens meer te gaan kijken; straks zit er nog iemand in de wc of ligt er iemand in mijn bedje…. J
Na de eerste verhalen te hebben verteld over hoe geweldig Australië wel niet is (en het is toch echt zo!), zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan. Dat mocht ook wel, we waren immers al bijna 24 uur wakker!

En nu ben ik al weer een paar dagen in het koude Nederland en wil eigenlijk wel weer terug naar het warme Australië… hihi! Zal nog een paar jaartjes moeten wachten, maar één ding weet ik zeker: Australië is nog niet van mij af!!!

Bedankt voor al jullie hartverwarmende reacties de afgelopen 6 maanden!

Een dikke kus,
Manon